Herb miasta Poznania

Herb jest najważniejszym i podstawowym symbolem każdego miasta. Można go spotkać niemal na każdym kroku w przestrzeni publicznej miasta. Herb Poznania na przestrzeni dziejów niewiele się zmienił. Używając języka heraldyki (jednej z nauk pomocniczych historii, zajmującej się badaniem rozwoju i znaczenia herbów, oraz zasadami ich kształtowania), należy powiedzieć, że herb Poznania przedstawia w polu błękitnym, blankowaną bramę miejską (białą, co jest rzadko spotykane w heraldyce, gdyż zazwyczaj barwa biała oznacza barwę srebrną), z trzema basztami. Nad najwyższą środkową (z oknem) znajduje się gotycka tarcza herbowa z orłem piastowskim króla Przemysła II. Na mniejszych, bocznych wieżach znajdują się postacie świętych w białych szatach: Świętego Piotra (z kluczem) po heraldycznej lewej i Świętego Pawła z Tarsu (z mieczem) po heraldycznej prawej. Tutaj mała uwaga, patrząc na herb z naszej perspektywy, jest odwrotnie, to święty Paweł jest po lewej, a święty Piotr po prawej, ale heraldyka rządzi się  swoimi
prawami. W bramie znajdują się złote skrzyżowane klucze, nad którymi widnieje złoty krzyż równoramienny (grecki). Po bokach niższych baszt widnieją złote sześcioramienne gwiazdy i półksiężyce. Nad herbem widać złotą koronę. W obecnym kształcie herb został zatwierdzony przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w 1997 roku. Autorem współczesnej, graficznej wersji herbu jest artysta Jerzy Bąk.

Herb Poznania, jak już wspomniałem,  niewiele się zmienił na przestrzeni wieków. Pierwszy, zachowany wizerunek herbu, pochodzi z dokumentu opatrzonego datą 1 maja 1344 roku. Od dzisiejszego wizerunku, różnił się jedynie brakiem korony nad tarczą herbową. Spotyka się także uproszczoną wersję herbu, którą stanowiły dwa złote skrzyżowane klucze z krzyżem (widoczne w bramie pełnego herbu), na błękitnym tle. Pojawia się także wersja pośrednia – białe mury z kluczami w bramie na błękitnym tle.

źródło: Wikipedia

Na historycznej pieczęci miasta, wokół herbu widniał podpis SIGILLVM   CIVITATIS POZNANIE. W 1440 roku Władysław Warneńczyk (mimo krótkiego panowania król ten bardzo zasłużył się dla miasta),  nadał stolicy Wielkopolski prawo pieczętowania czerwonym woskiem. Przywilej ten wiązał się z prawem pozywania przed sąd miejski osób wszystkich stanów, w tym duchownych i szlachty.

W XIX wieku władze niemieckie stosowały herb w odmiennej kolorystyce. Mury miejskie miały kolor ceglany, zaś białego orła na czerwonym tle zastąpiono czarnym orłem na złotym tle. Po odzyskaniu niepodległości i później, bo aż do 1996 roku orzeł nie miał korony, posiadał za to złotą przepaskę.

źródło: Wikipedia

Wszystko, co zostało przedstawione na herbie ma znaczenie symboliczne. Mur i baszty symbolizują miasto. Święci Piotr i Paweł to patroni miasta i tutejszej katedry. Wiązało się to z faktem, że Poznań jest najstarszym biskupstwem w Polsce, stąd patronami pierwszej na ziemiach polskich katedry, są patroni katedry rzymskiej. Tarcza z orłem, która stanowiła herb Przemysła II, przypomina czasy stołeczności Poznania. Warto podkreślić przy tej okazji, że gród nad Wartą dalej jest uznawany za miasto stołeczne, a więc takie, które dawniej było stolicą i w razie potrzeby może pełnić tę funkcję. O stołeczności Poznania świadczy też korona nad herbem. Klucze w herbie świadczą z kolei o samorządności. Problem jest z natomiast ze znaczeniem gwiazd i półksiężyców. Heraldycy nie potrafią objaśnić ich symboliki.  

Poznaniacy mogą czuć dumę ze swojego herbu. Ma on długą historię i  wyjątkowe znaczenie dla miasta.

Żródło:

www.polskieherby.pl

źródło: Wikipedia