Dziś prezentuję
niezwykle interesujący tekst Pani Hanny Budzyńskiej. Pani Hania jest z
wykształcenia historykiem-archiwistką. Interesuje się podróżami, literaturą,
biografistyką, sztuką i zwierzętami. Sama także rysuje. Dzięki artykułowi Pani
Hani dowiemy się, jak to się właściwie stało, że Poznań został „targową stolicą Polski”. Pomysł
zorganizowania imprez targowych był dość zaskakujący… Dziś pierwsza część
tekstu, część druga ukaże się w przyszłym tygodniu. Zapraszam do lektury.
„Odzyskanie
niepodległości przez Polskę diametralnie zmieniło status wielu miast w kraju.
Duże znaczenie zyskał Poznań który, jako spadkobierca polityki pruskiej stał
się jednym z ważniejszych ośrodków kulturalnych, politycznych i gospodarczych w
Rzeczpospolitej. Prestiż, jakim cieszyło się miasto w pierwszych latach
powojennych, skłonił Poznaniaków do podejmowania śmiałych inicjatyw. Największą
aktywność obywatele przejawiali w sferze ekonomii. Zasadniczy przełom gospodarczy
nastąpił w 1919
roku, kiedy to w Poznaniu obradował Związek Towarzystw Kupieckich. Podczas jednej z debat odbywającej się w restauracji Varsovia (ulica 27 Grudnia), piastujący funkcję wiceprezesa związku Edward Mazurkiewicz, zauważywszy u jednego z uczestników spotkania wydanie dziennika Leipziger Zeitung powiedział: Wiecie, Lipsk z tymi swoimi Targami nie tylko imponuje, ale mnie również i drażni. Czy Poznań wyleciał sroce spod ogona? Co byście powiedzieli na Targi Poznańskie?. Pomysł rzucony mimochodem przez Mazurkiewicza, trafił na podatny grunt. Po zakończeniu obrad dyrektor związku kupieckiego Jerzy Stam, zatelefonował do prezydenta miasta Jarogniewa Drwęskiego z propozycją realizacji targów ogólnokrajowych. Impreza miała przyciągnąć handlowców z pozaborczych części Rzeczpospolitej w celu rozeznania możliwości gospodarczych odbudowującego się państwa. Odpowiedź Drwęskiego była krótka: Sprawa jest jasna, robimy! Jednakże plan przedsięwzięcia należało dopiąć na ostatni guzik, ponieważ ochotę na targi miały także inne miasta, jak chociażby Gdańsk. Gospodarny i zaradny prezydent Drwęski przez cały czas trzymał rękę na pulsie.
roku, kiedy to w Poznaniu obradował Związek Towarzystw Kupieckich. Podczas jednej z debat odbywającej się w restauracji Varsovia (ulica 27 Grudnia), piastujący funkcję wiceprezesa związku Edward Mazurkiewicz, zauważywszy u jednego z uczestników spotkania wydanie dziennika Leipziger Zeitung powiedział: Wiecie, Lipsk z tymi swoimi Targami nie tylko imponuje, ale mnie również i drażni. Czy Poznań wyleciał sroce spod ogona? Co byście powiedzieli na Targi Poznańskie?. Pomysł rzucony mimochodem przez Mazurkiewicza, trafił na podatny grunt. Po zakończeniu obrad dyrektor związku kupieckiego Jerzy Stam, zatelefonował do prezydenta miasta Jarogniewa Drwęskiego z propozycją realizacji targów ogólnokrajowych. Impreza miała przyciągnąć handlowców z pozaborczych części Rzeczpospolitej w celu rozeznania możliwości gospodarczych odbudowującego się państwa. Odpowiedź Drwęskiego była krótka: Sprawa jest jasna, robimy! Jednakże plan przedsięwzięcia należało dopiąć na ostatni guzik, ponieważ ochotę na targi miały także inne miasta, jak chociażby Gdańsk. Gospodarny i zaradny prezydent Drwęski przez cały czas trzymał rękę na pulsie.
Dzięki jego zaangażowaniu inicjatywa poznańska została wsparta przez
największą instytucję finansowo-przemysłową w kraju: Centralny Związek
Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w Warszawie. Zdeklasowało to inne
ośrodki, które musiały wycofać się z rywalizacji. Ponadto, Drwęski kierował
pracami Komitetu Wystawy, w skład której weszli przedstawiciele Izby Handlowej,
Izby Rzemieślniczej, Związku Towarzystw Kupieckich, Związku Rękodzielników oraz
banków. Sprawami organizacyjnymi imprezy zajął się Komitet Ścisły na czele z
Mieczysławem Krzyżankiewiczem, przyszłym dyrektorem Targów. W trakcie
przygotowań ustalono, że przedsięwzięcie będzie miało charakter profesjonalnych
targów o profilu przemysłowo-handlowym pod nazwą „Wystawy wzorów przemysłu”.
Uroczyste
otwarcie I Targu Poznańskiego odbyło się 28 maja 1921 roku przy udziale
reprezentantów rządu, władz miejskich i wojewódzkich, kół gospodarczych,
przemysłowych, wojska i kościoła. Wystawa mieściła się w czterech pawilonach
skupionych wokół Wieży Górnośląskiej, z czego trzy stanowiły budynki szkolne
znajdujące się przy ulicy Berwińskiego, Słowackiego i Różanej, prowizorycznie
zaadoptowane na potrzeby ekspozycyjne. Całość dopełniały liczne kioski
oferujące różnego rodzaju artykuły spożywcze, napoje alkoholowe oraz wyroby
tytoniowe. Impreza od samego początku cieszyła się dużym zainteresowaniem. Na
targi przybyło ok. 1200 wystawców, a przez tereny wystawiennicze przewinęło się
ponad 40 tys. gości. Wśród entuzjastów znaleźli się także sceptycy, narzekający
na „jarmarcznie i kramikarsko” urządzone obszary targowe oraz „niezbyt smaczny
zabytek techniki pruskiej” – Wieżę Górnośląską.
Mimo krytyki, Poznańskie Targi uzyskały bardzo pozytywne oceny. Sukces jaki odniosła Wystawa Wzorów Przemysłu, przesądził o stabilizacji organizacyjnej przedsięwzięcia. Oficjalnie Targi otrzymały statut przedsiębiorstwa miejskiego. W 1923 r. Rada Ministrów zatwierdziła uchwałę Rady Miasta Poznania o corocznej organizacji Targów. Termin ustalono na przełom kwietnia i maja ze względu na modernizację artykułów handlowych. Rok później rząd nadał Targom charakter międzynarodowy. W 1927 roku działalność MPT została ukoronowana przystąpieniem do Światowego Zrzeszenia Przemysłu Targowego UFI.
Wieża Górnośląska. Źródło: www.fotopolska.eu |
Mimo krytyki, Poznańskie Targi uzyskały bardzo pozytywne oceny. Sukces jaki odniosła Wystawa Wzorów Przemysłu, przesądził o stabilizacji organizacyjnej przedsięwzięcia. Oficjalnie Targi otrzymały statut przedsiębiorstwa miejskiego. W 1923 r. Rada Ministrów zatwierdziła uchwałę Rady Miasta Poznania o corocznej organizacji Targów. Termin ustalono na przełom kwietnia i maja ze względu na modernizację artykułów handlowych. Rok później rząd nadał Targom charakter międzynarodowy. W 1927 roku działalność MPT została ukoronowana przystąpieniem do Światowego Zrzeszenia Przemysłu Targowego UFI.
Ustrój Targów
określały uchwały Rady Miejskiej z 16 listopada 1921, 7 marca 1923 oraz 16 maja
1928 roku. Początkowo, organem nadzorującym i opiniodawczym była Deputacja Targów,
przemianowana w 1933 roku na Komisję Targów Poznańskich. Na czele Komisji stał
decernent, który w imieniu prezydenta miasta zajmował się ustalaniem polityki
targowej. Funkcje wykonawcze pełnił Zarząd Targów Poznańskich. W pierwszych
latach działalności w skład Zarządu wchodził jedynie dyrektor Mieczysław
Krzyżankiewicz. Jednakże rosnąca liczba spraw do załatwienia, przyczyniła się
do powołania drugiego dyrektora w osobie profesora Stefana Roppa. Zajął się on
m.in. finansami, reklamą oraz kontaktami zagranicznymi. Dyrektorzy mieli do
swojej dyspozycji Biuro Miejskiego Urzędu Targów Poznańskich. Personel Biura,
poza sezonem targowym, pracował od godziny 8 do 14. Na miesiąc przed rozpoczęciem
okresu targowego prace nabierały tempa i wówczas wykonywano swoje obowiązki od
8 …aż do załatwienia spraw bieżących.
Dodatkowo, w trakcie trwania sezonu zatrudniano pracowników pomocniczych w
charakterze kontrolerów biletów, kasjerów, portierów i innych. Były to bardzo
intratne oferty ponieważ osoby zatrudniane tymczasowo otrzymywały pokaźne
wynagrodzenia. Przykładowo tygodniówka portiera przewyższała miesięczną pensję
telefonistki czy urzędnika”.
Hanna Budzyńska
Źródło:
Matusiak J., Od „Wystawy Wzorów” do MTP. Targi Poznańskie w II Rzeczpospolitej,
w: Targi, jarmarki, MTP, „Kronika Miasta Poznania” 1996.
Skuratowicz J., Architektura Targów Poznańskich przed 1920 rokiem, w: Targi, jarmarki, MTP, „Kronika Miasta Poznania” 1996.
http://www.mtp.pl/all/pl/o_firmie/historia/tworcy_targow/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz