Wehikuł czasu, czyli Poznań A.D. 1835, część 2

Z

apraszam na drugą część relacji z wyprawy wehikułem czasu do Poznania w 1835 r. Ostatnio przedstawiłem sytuację na świecie w tym właśnie roku oraz zrelacjonowałem rozmowę z gen. Dezyderym Chłapowskim. Dziś poznamy kolejne fascynujące osoby, związane z Poznaniem w 1835 roku.

Wehikuł czasu, czyli Poznań A.D. 1835, część 1

P

rzeczytałem niedawno niezwykle mądre zdanie, które brzmiało mniej więcej tak: najciekawszą podróżą jest podróż w czasie. Muszę przyznać, że całkowicie zgadzam się z tym stwierdzeniem, zatem zapraszam w kolejną podróż wehikułem czasu do Poznania w roku 1835 r.

10 poznańskich "naj..."

D

zisiejszy tekst to właściwie zbiór ciekawostek o Poznaniu. Pewnie niektóre propozycje z owej dziesiątki są Wam doskonale znane, ale mam nadzieję, że choć w części Was zaskoczę.

Każde miasto ma jakieś swoje „naj…”. Poznań nie jest wyjątkiem. Zapraszam więc do lektury i dobrej zabawy.

Medycyna i higiena w renesansowym Poznaniu

P

oznań w okresie renesansu mógł poszczycić się kilkunastoma wybitnymi lekarzami, którzy mieszkali wówczas w tym mieście, a których sława docierała do odległych zakątków Europy. Duży postęp dokonał się także w dziedzinie czystości miasta i dbałości jego mieszkańców o higienę, choć na tym polu wiele spraw nie udało się uregulować, o czym świadczą liczne epidemie nawiedzające gród Przemysła.

Adwentyści Dnia Siódmego w Poznaniu

P

o dłuższej przerwie powraca cykl „Kościoły i związki wyznaniowe w Poznaniu”. Pisałem już o Reformowanym Kościele Katolickim, poznańskich metodystach, muzułmanach i wyznawcach prawosławia, a teraz pora na przedstawienie historii i doktryny Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego oraz zarysu dziejów poznańskiego zboru tej wspólnoty.

Franciszek Dobrowolski (1830 - 1896), prawnik, dziennikarz, patriota

Zapraszam do lektury nowego tekstu przesłanego przez Pana Pawła Gluglę. Tym razem Pan Paweł zaprezentował nam artykuł z „Kuriera Lwowskiego” poświęcony Franciszkowi Dobrowolskiemu, dziennikarzowi, redaktorowi naczelnemu „Dziennika Poznańskiego” i dyrektorowi Teatru Polskiego. 

F

ranciszek Dobrowolski w XIX wieku był naczelnym redaktorem Dziennika Poznańskiego i zaliczany był  do najwybitniejszych publicystów polskich. Przez długie lata był najgorętszym szermierzem sprawy narodowej w Wielkopolsce.

Bambrzy w dziejach Poznania, część 2

D

ziś druga część tekstu o poznańskich Bambrach. Przekonamy się, jak potomkowie niemieckich osadników przekształcili się z rolników w mieszkańców miasta oraz dowiemy się, jakie zwyczaje ze sobą przynieśli i poznamy kilku wybitnych przedstawicieli tej grupy etnicznej.

Bambrzy w dziejach Poznania, część 1

M

uth, Walter, Tritt, Schneider, Handschuh, Leitgeber, Pfitzner, Paetz, Roth, Bajerlein, Pflaum, Dayerling, Remlain, to najsłynniejsze nazwiska należące do Bambrów – niemieckich chłopów, sprowadzonych tu w XVIII wieku i osadzonych w podpoznańskich wsiach. Ich wkład w rozwój Poznania jest ogromny, a domy przez nich wznoszone i ich bogate tradycje, stały się częścią poznańskiego krajobrazu.

Sprzedaż polskiej ziemi Niemcom na początku XX wieku

Dziś kolejny tekst przysłany przez Pana Pawła Gluglę. Zapraszam do lektury.

G

roźne niebezpieczeństwa – taki tytuł pojawił się w „Gazecie Lwowskiej” w 1903 roku, a więc 114 lat temu. Polska była wówczas w niewoli narodowej, nie istniała na mapie Europy. Poznańskiem, a więc Wielkopolską zawładnęły Prusy. Dobre, urodzajne poznańskie ziemie były nie lada kąskiem dla niemieckich kolonizatorów. Zachodziła bardzo poważna obawa, że Wielkie Księstwo Poznańskie w całości stanie się na zawsze integralną częścią Niemców. Geopolityczne położenie Polski i dzisiaj rodzi ponowne obawy o polską ziemię. Jeżeli bowiem polska ziemia przejdzie w obce ręce, my Polacy zostaniemy wynarodowieni. Jest to najpoważniejsza sprawa, a lekkomyślność w tej materii może w przyszłości doprowadzić do największej w dziejach naszego państwa tragedii.

Jeżyckie wille - luksus i elegancja

N

ie muszę już chyba przekonywać, jak wielkim krokiem w historii Poznania była likwidacja ograniczeń fortecznych miasta na przełomie XIX i XX stulecia i jego rozwój przestrzenny. Poznań przestał być prowincjonalnym miastem garnizonowym, a stał się kwitnącym miastem-rezydencją cesarzy niemieckich. Świadectwem tego czasu są przepiękne kamienice i wille poznańskiej „belle epoque”.