Chwała Zwycięzcom!

2

7 grudnia 1918 roku w Poznaniu miały miejsce wydarzenia, które zmieniły historię całego regionu. Wybuchło powstanie wielkopolskie, które jednak wbrew późniejszej legendzie, nie było jedynym zwycięskim powstaniem w historii Polski. Sytuacja w Wielkopolsce była już w tym czasie tak napięta, że przypominała przysłowiową beczkę prochu. Iskrą na ten proch był przyjazd do Poznania Ignacego Paderewskiego, a właściwie reakcja miejscowych Niemców na wizytę tego wielkiego pianisty.

Wesołych Świąt!

T

o już trzecie i na pewno nie ostatnie święta Bożego Narodzenia w dziejach „Poznańskich Historii”. Kończy się też kolejny, bardzo ciekawy i owocny rok dla bloga. Cieszy mnie niezmiernie wzrastająca liczba odsłon, komentarzy i maili z wyrazami poparcia i zachęty do dalszej pracy. W 2014 rok wchodzę z nowymi pomysłami, dzięki którym, mam nadzieję, „Poznańskie Historie” będą się dalej pomyślnie rozwijać.

Z okazji zbliżających się świat Bożego Narodzenia, chciałbym złożyć najserdeczniejsze życzenia wszystkim czytelnikom, współpracownikom, poznaniakom, Wielkopolanom i autorom zaprzyjaźnionych blogów. Oby ten czas przyniósł nam wszystkim oderwanie od codziennych trosk i zabiegania. Niech choinka będzie piękna, Gwiazdor hojny, a potrawy wigilijne przepyszne. Miejmy nadzieję, że nowy, 2014 rok będzie lepszy od poprzedniego, a prognozy ekonomistów wieszczące koniec kryzysu, wreszcie się spełnią.

Chciałbym też, korzystając z okazji, złożyć specjalne życzenia i podziękowania kilkunastu osobom, które w mijającym roku przyczyniły się w różny sposób do rozwoju „Poznańskich Historii”:

- Agnieszce Wiśniewskiej, która dołączyła w tym roku do grona współpracowników bloga, publikując na nim aż jedenaście artykułów, wzbogaconych zdjęciami swojego autorstwa, co stawia ją na pierwszym miejscu wśród najbardziej aktywnych współpracowników,

- panu Michałowi Kuberce za dołączenie do grona współpracowników,

- Lucjanowi Morosowi i Marcinowi Jankowiakowi, za ich publikacje na „Poznańskich Historiach”,

- pani dyrektor Katarzynie Kamińskiej i całemu zespołowi Wydawnictwa Miejskiego POSNANIA, za możliwość publikowania artykułów w czasopiśmie „IKS” i portalu kulturapoznan.pl,

- pani Hannie Staszewskiej z Archiwum Państwowego w Poznaniu za życzliwość i cenne uwagi,

- panu doktorowi Markowi Rezlerowi za miłe słowa i zachętę do dalszej działalności,

- Łukaszowi Wiśniewskiemu za przeprowadzenie wywiadu ze mną dla portalu blubry.pl,

- autorom zaprzyjaźnionych blogów i stron internetowych: Ale Historia, Kobiety i Historia, Lemkowyna, na Beskidzie Niskim, Wielkopolska-country.pl, Następna Blogująca… ale na szczęście, o języku, Poznańskie Kamienice, Historia i Ja, Mój Historyczny Blog – Tomasz Sanecki, Blog Biszopa - Zapiski z Granitowego Miasta, Projekt „Kraszewski” i Moje Jeżyce – za inspiracje i miłe słowa,

- wszystkim, którzy w mijającym roku czytali, komentowali, „lajkowali”, pisali maile i zachęcali innych do czytania kolejnych wpisów ukazujących się na „Poznańskich Historiach” i na Facebook’u.

Źródło: Wikimedia.

Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku!!!

Z Poznania do Hollywood, czyli historia Lilli Palmer

B

yła jedną z najsłynniejszych i najpiękniejszych aktorek Hollywood. Grała też na Broadwayu i występowała na deskach wielu teatrów. Długo można wymieniać jej najlepsze role i nazwiska aktorów, którzy jej partnerowali. Lilli Peiser, lepiej znana jako Lilli Palmer, urodziła się w Poznaniu i do czwartego roku życia mieszkała w tym mieście.

Przyszła gwiazda Hollywood przyszła na świat 24 maja 1914 roku w Poznaniu w rodzinie zasymilowanych Żydów, uważających się raczej za Niemców wyznania mojżeszowego. Rodzice Lilli nie byli zbyt religijni i nie przestrzegali żydowskich tradycji. Matka przyszłej aktorki – Rose Lissmann była aktorką, a jej ojciec – Alfred Peiser, wziętym i szanowanym lekarzem, pełniącym funkcję naczelnego lekarza szpitala żydowskiego.

Legenda o trzech skradzionych Hostiach - prawda, czy mit?

Z

awsze ilekroć przechodzę obok lub zwiedzam kościoły: Bożego Ciała i Najświętszej Krwi Pana Jezusa, mam mieszane uczucia. Z jednej strony, podziwiam architekturę i piękne wnętrza obu kościołów, ale z drugiej czuję pewien niesmak, gdyż powstały one w oparciu o antysemicką legendę, według której, poznańscy Żydzi mieli dokonać profanacji Hostii. Jak jednak wskazują badania historyków, mamy do czynienia tylko z legendą, która nie ma pokrycia w rzeczywistości i wpisuję się w cały szereg podobnych opowieści, rozpowszechnianych w Europie, a wynikających z niechęci do Żydów i rosnącego kultu Najświętszego Sakramentu.

Po raz pierwszy legendę o skradzionych Hostiach (a właściwie jednej Hostii), zapisał Jan Długosz. Według kronikarza, 15 sierpnia 1399 roku pewna poznanianka, przekupiona przez Żydów, miała przyjąć komunię w

Sejm Dzielnicowy w Poznaniu

J

uż za kilka dni, bo 3 grudnia obchodzić będziemy 95. rocznicę rozpoczęcia w Poznaniu obrad Sejmu Dzielnicowego, który zgromadził delegatów reprezentujących ludność polską z całego zaboru pruskiego i ośrodków emigracji zarobkowej byłego Cesarstwa Niemieckiego. Sejm obradował do 5 grudnia, a więc zaledwie 3 dni, ale jego owocem było wezwanie do przyłączenia ziem zabranych niegdyś przez Prusy, do odradzającej się Polski.

Rok temu napisałem tekst pt. „Poznań w listopadzie 1918 roku”, nie chciałbym się więc powtarzać, ale w telegraficznym skrócie przypomnę wydarzenia, które bezpośrednio poprzedziły zwołanie Sejmu Dzielnicowego. Zainteresowanych zaś odsyłam do zeszłorocznego artykułu: http://poznanskiehistorie.blogspot.com/2012/11/poznan-w-listopadzie-1918-roku.html

Tablica poświęcona Sejmowi Dzielnicowemu, źródło: Wikimedia.