Pięć lat "Poznańskich Historii"!

K

iedy pięć lat temu rozpocząłem przygodę z „Poznańskimi Historiami”, nie spodziewałem się, prawdę mówiąc, że potrwa ona tak długo. Dziś stwierdzam z całą stanowczością, że było warto.  

 
Zaczęło się od tego, że któregoś pięknego dnia moja żona Olga, mimochodem podsunęła mi pomysł założenia bloga. Pozostał tylko problem tematyki. Doszedłem do wniosku, że historia Poznania będzie dobrym tematem, po pierwsze dlatego, że była to jedna z moich pasji, a po drugie, nikt jeszcze się za to nie zabrał. Kolejnym problemem był tytuł. Nie będę ukrywał, że ten zawdzięczam Niccoló Machiavellemu, a konkretnie jednemu z jego najważniejszych dzieł, czyli Historiom Florenckim. Uznałem jednak, że „Poznańskie Historie” lepiej brzmią, niż „Historie Poznańskie” i tak się zaczęło. Później pozostało już tylko wybierać tematy poszczególnych tekstów i pisać. Z czasem co prawda zmniejszyłem częstotliwość publikowania wpisów, ale za to je wydłużyłem i rozbudowałem. Dziś, to już 316 tekstów, z których 33, to gościnne artykuły moich niesamowitych i utalentowanych znajomych, z których wyróżnia się zdecydowanie Agnieszka Wiśniewska.

Oczywiście, od samego początku zdawałem sobie sprawę, że blog historyczno-regionalny nie zapewni mi sławy i pieniędzy, ale przecież nie o to chodzi w tej zabawie. Najważniejszym było i jest nadal, dzielenie się wiedzą o Poznaniu i doskonalenie stylu pisarskiego. Osobiście uważam, że prowadzenie bloga, jaki by on tam nie był, ma same zalety i tylko jedną wadę. Tak, regularne pisanie tekstów wymaga czasu, a w dzisiejszych czasach jest to towar deficytowy. A zalety? No cóż, jest ich na szczęście niemało. Najważniejsze, to możliwość zaistnienia w sieci, rozwój własnych zainteresowań, kształtowanie samodyscypliny, stałe poszerzanie wiedzy i horyzontów, wyrabianie pióra, o czym już wspomniałem, a także dodatkowy atut, który można sobie wpisać do CV oraz możliwość nawiązania kontaktów z ciekawymi ludźmi i instytucjami. Jedno jest pewne, czas i energia poświęcone na bloga, nie pójdą na marne. Zapewniam Was.

Żeby już nie przedłużać, dodam  tylko, że tematów, o których chciałbym napisać jest tyle, że wystarczy na co najmniej dwa lata. Nie chcę się jednak deklarować co do dalszego prowadzenia „Poznańskich Historii”. Być może będzie to jeszcze rok, może dwa, a może i pięć lat. Jedno jest pewne, póki co pisanie o historii Poznania jeszcze mi się nie znudziło, zwłaszcza, że mogę się pochwalić całkiem sporą grupą stałych Czytelników. To właśnie Wasza komentarze, „lajki” i maile, są najlepszym motywatorem do dalszej pracy nad blogiem.

Dziękuję więc wszystkim, którym moja pisanina przypadła do gustu, a także współpracownikom tego blogu i jego sympatykom.